وحشت بی سابقه ای بر شهر سایه افکند  مسلمانان در احد از سه هزار تن شکست خورده بودند و اکنون با ده هزار تن چه باید بکنند؟

رسول الله(ص) به سرعت دست به کار شد تنها راه  سنگر گفتن در شهر بود سلمان حفر خندق را پیشنهاد کرد و بلا فاصله کار آغاز شد .

محمد (ص) می داند که اگر جنگ رویاروی در گیرد مدینه عاجز است و پیروزی احزاب قطعی بنابرابن تنها راه بکار بردن تدبیر است.

جناح های مختلف دشمن را مطالعه می کند می بیند کیفیت دشمنی آنان متجانس نیست قریش کینه مذهبی و سیاسی ریشه داری دارد اما (غطفان) بدویانی اند که بیشتر به طمع غنیمتی و غارتی آمده اند.

پس میتوان میان صفوف نا متجانس دشمن اختلاف انداخت. به (حارث بن عوف) و (عینه بن حصن) پیغام می دهد که ثلث محصول مدیته را بگیرند و یازگردند.

ولی مردم اوس وخزرج که بیشتر مزارع مدینه از آنان است از قبول این پیشنهاد سرباز می زنند و جنگ آغاز می شود.

(عکرمه فرزند ابوجهل و عمرو بن عبدود) و دو تن دیگر رجز خوانان از باریکه خندق گذشتند ومبارز طلبیدند.

علی (ع) غرزند بیست و اند  ساله ابو طالب با تنی چند پیش تاخت و با عمرو قهرمان نامی عرب در آویخت و به خاکش افکند.

جابر می گوید: میان علی(ع) و عمرو گرد و غبار ی بر خواست که دیگر آن دو را نمیدیدم ات از میان گرد وغبار صدای تکبیری شنیدم و می دانستم که علی پیروز شده و عمرو را کشته است.

حادثه چنان حیرت انگیز بود که همراهان عمرو بی درنگ گریختند . مسلمانان تکبیر گفتند و سکوت و حیرت بر آن سوی خندق سایه افکند.